Huilend kwam ik het podium af, na een optreden. “Niet goed genoeg, wat heb je jezelf voor paal gezet” zei het you-suck!-monster in mijn hoofd.. Totdat iemand uit het publiek me op de schouder tikte en zei hoe ze van het optreden genoten had. “Beauty is in the eye of the beholder”, niet waar. Ik meen dat Kristen Cornwell een keer wijselijk zei: “What the audience thinks of you is none of your business”. Meningen van anderen vallen sowieso buiten je invloedssfeer. En ook je eigen meningen over je ‘prestatie’ op het podium, kun je op de dag van je optreden (proberen te) negeren, totdat je weer in je eigen oefenruimte staat om jezelf te verbeteren. Als je goede tips hebt gekregen over hoe het een volgende keer beter kan, dan zijn die mooi meegenomen voor de volgende keer. Makkelijker gezegd dan gedaan allemaal hoor, want spanning en onzekerheid blijft. Zonder spanning geen klank, en zonder wrijving geen glans. Dus ik neem dat you suck-monster met me mee het podium op, maar wel samen met zijn maat: het ‘you rock!-monster’. Soms tetteren ze tegelijkertijd in mijn oren. Ik ben nog geen Guru. (Daar heb ik de mannen uit dat leuke combo voor ) 😉 Maar ik blijf wel zingen.